Marie jest młoda i atrakcyjna, ale nie ma w niej energii ani radości - utraciła poczucie sensu życia. W nadziei, że go odnajdzie, wyrusza na koniec świata, do Fukushimy, z której po katastrofie elektrowni atomowej - wyniku tragicznego tsunami - ewakuowano prawie 20 tysięcy mieszkańców. Marie przyłącza się do organizacji Clowns4help i jako wolontariusz trafia do schroniska, w którym od czasu katastrofy mieszkają stare kobiety i starzy mężczyźni, pozbawieni dachu nad głową, świata, który znali, pamiątek przeszłości, radości życia, nadziei.

Kiedy jedna z mieszkanek schroniska zdecyduje się je opuścić i powrócić do rodzinnego domu, do "strefy zero", Marie, trochę wbrew sobie, postanawia jej towarzyszyć. Od teraz będą razem porządkować zrujnowany dom, razem spać i razem jeść, razem zmagać się każda z własnym bólem, własnym duchem z przeszłości - w nieustannej konfrontacji obcych sobie kultur i obyczajów.

Piękne, refleksyjne kino, które mierzy się z pytaniem: czy da się dalej żyć, gdy utraciło się wszystko, co najważniejsze?